Η ώρα είναι:

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Η Φωτεινή Δάρρα σε μια απολαυστική και αποκλειστική συνέντευξη

Του Brian

Λίγο μετά τη εμφάνισή της στο κατάμεστο δημοτικό πολυχώρο πολιτισμού «Γαλαξίας», καθίσαμε με τη Φωτεινή Δάρρα στις πρώτες θέσεις για το κοινό, που μόλις είχαν αδειάσει, για μια απολαυστική όπως φάνηκε στη πορεία, κουβέντα.

Ευγενική, ευφυής, η Φωτεινή Δάρρα απέδειξε ότι εκτός από μια ιδιαίτερη ερμηνεύτρια, πέρα από τη καλλιτεχνική της υπόσταση, ότι είναι και μια εξαιρετική συνομιλήτρια.


Πως ήταν η βραδιά και πως συμμετείχε το κοινό απόψε εδώ στο Γαλαξία;

Νομίζω ότι αυτό μπορείτε να το περιγράψετε καλύτερα εσείς, εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι είναι πολύ όμορφο, πάρα πολύ ευχάριστο σε βραδιές τέτοιες που είναι βραδιές μελοποιημένης ποίησης και θαρρεί κανείς ότι απευθύνεται σε λίγους, να καταλαβαίνει ότι απευθύνεται σε τόσο πολύ κόσμο.

Ποιο αίσθημα κυριαρχεί μέσα σας όταν βρίσκεστε πάνω στη σκηνή;

Είναι πολλά τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν όταν είσαι πάνω στη σκηνή, λίγο πριν βγεις έχεις αγωνία, αγωνία για το άγνωστο γιατί συναντάς καινούργιους ανθρώπους, το κοινό είναι πάντα… κάποιοι διαφορετικοί -τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του- μετά είναι η ικανοποίηση της πρώτης επαφής με τον κόσμο και στη συνέχεια αισθάνεσαι την αγάπη του κόσμου -που τουλάχιστον το αισθάνθηκα σήμερα, είναι από τις φορές που το αισθάνθηκα πάρα πολύ έντονα- την αγάπη του κόσμου να με κατακλύζει αυτό είναι υπέροχο.


Σε κάποια στιγμή περίπου στα μισά του προγράμματος σας είδαμε συγκινημένη τι το προκάλεσε αυτό;

Τα τραγούδια που τραγουδούσα, το ρεπερτόριο.

Ήρθε κάτι συνειρμικά στο μυαλό σας μήπως;

Δεν ξέρω ποιο τραγούδι έλεγα εκείνη τη στιγμή αλλά το σύνολο των τραγουδιών που είπα απόψε ήταν 100%, 1000% τραγούδια που αγαπώ και τραγούδια που είναι της απολύτου επιλογής μου και με συγκίνησε πάρα πολύ ο ίδιος ο κόσμος που τα αγκάλιασε με τόση θέρμη.

Μέχρι στιγμής έχει συμβεί κάποιο απρόοπτο στη σκηνή; Και πως το αντιμετωπίσατε;

Αυτά που συμβαίνουν πάνω στη σκηνή δεν πρέπει ποτέ να τα καταλαβαίνει ο κόσμος και ευτυχώς δεν τα καταλαβαίνει δηλαδή του τεχνικού τύπου ας πούμε πράγματα προσπαθούμε να μην τα καταλαβαίνει ο κόσμος, ο κόσμος δεν πρέπει να έχει καμία αγωνία την ώρα που βλέπει τον καλλιτέχνη ούτε αν δυσκολεύεται, ούτε αν κάτι περίεργο έχει συμβεί, ούτε ο μουσικός αν έχει κάνει κάποιο λάθος, ούτε αν δεν έχει δουλέψει ας πούμε καλά το φως ή δε δουλέψει καλά ο ήχος, πρέπει πάντα να είσαι ψύχραιμος και πάντα να τα προσπερνάς όλα αυτά με χιούμορ και με φιλικό τρόπο, νομίζω ότι το βασικό συναίσθημα που νιώθω όταν ανεβαίνω πάνω στη σκηνή και όταν υπάρχει τόση εγγύτητα, γιατί εδώ είναι ένας χώρος που είναι πολύ κοντά ο κόσμος με τον καλλιτέχνη και είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν κερδίσει το εισιτήριό τους, είναι δημότες της Ν. Σμύρνης και το κερδίζουν το εισιτήριό τους πηγαίνοντας να το πάρουν με την κάρτα που λέει ότι κατοικούν στο δήμο της Ν. Σμύρνης, νιώθεις φιλικά με αυτό τον κόσμο, έτσι λοιπόν ξεπερνάς το καθετί με χαρακτηριστική ευκολία.


Στο παρελθόν εμφανίσεις σε Επίδαυρο και Ηρώδειο, έχουν κάτι ενεργειακά ξεχωριστό αυτοί οι χώροι από κάθε σκηνή και άλλο μέρος που έχετε εμφανιστεί; Περιγράφεται αυτό το συναίσθημα;

Ναι, είναι η αγιότητα που έχουν αυτοί οι χώροι, είναι η ποιότητα που έχουν οι χώροι αυτοί, η ενέργεια που έχουν αυτοί οι χώροι, κατ’ επέκταση και η τελειότητα με την οποία έχουν φτιαχτεί, ειδικά η Επίδαυρος, το οποίο είναι Ελληνικό δημιούργημα, ενώ το Ηρώδειο δεν είναι, η Επίδαυρος ως ελληνικό δημιούργημα έχει και την τελειότητα που χαρακτηρίζει όλο τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Σπουδές θεατρικές αλλά και μουσικές, γιατί επιλέξατε να επικεντρωθείτε στη μουσική;

Το τραγούδι περικλείει και τις δύο τέχνες, το τραγούδι έχει την ερμηνεία, ο ηθοποιός -ο άνθρωπος που δηλαδή ποιεί ήθος- έχει απόλυτη συνάφεια με τον ερμηνευτή, τον άνθρωπο δηλαδή που μέσα από την μουσική του, μέσα από το τραγούδι του προσπαθεί να ποιήσει ήθος, αυτήν την ομοιότητα βρήκα και στη μουσική βρήκα ότι και οι δυο τέχνες συνδυάζονται και ολοκληρώνονται και ολοκληρώνομαι και εγώ μέσα από αυτήν την επιλογή.

Εμφανιστήκατε στην Κωνσταντινούπολη, πως αισθανθήκατε;

Στην Αγία Ειρήνη, όταν πριν μιλούσα για αγιότητα, μιλούσα με μια μεταφορική έννοια, αλλά εκεί η αγιότητα δεν είναι καθόλου μεταφορική, εκεί είναι πραγματική, ο χώρος είναι άγιος και ήμουν πάρα πολύ τυχερή που ήμουν η πρώτη ελληνίδα που έκανε ως επίτιμη προσκεκλημένη του Πατριαρχείου συναυλία μέσα σε αυτόν το χώρο που ούτε ως μουσείο δεν τον διατηρούν οι τούρκοι.

Είστε από τη Ζάκυνθο, πείτε μου παιδικές μνήμες, εικόνες, τι είναι για εσάς η Ζάκυνθος;

Η Ζάκυνθος είναι όλα τα παιδικά μου χρόνια, η Ζάκυνθος είναι η τρυφερότητα των παιδικών μου χρόνων, η Ζάκυνθος είναι αυτό που κουβαλάω και θα κουβαλάω πάντα μέσα μου, ότι πιο ωραίο έζησα στην παιδική μου ηλικία!

Τι έχει αλλάξει μέχρι σήμερα μουσικά, τεχνικά από το «Δελτίο ανέμων»;

Πολλά μέσα στα χρόνια αλλάζουν, πολλά, είμαι από τους ανθρώπους που μου αρέσει να δουλεύω, μου αρέσει να εξελίσσομαι και μου αρέσει να τιμώ τους ανθρώπους που έρχονται να με παρακολουθήσουν, τους ανθρώπους που ξεκινούν από το σπίτι τους και είτε πληρώνοντας ένα εισιτήριο, είτε όπως απόψε με το να στηθούν σε μια ουρά και να περιμένουν για να πάρουν το εισιτήριό τους, εμένα αυτό με τιμά και αισθάνομαι ότι πρέπει να τους τιμήσω και εγώ με τη σειρά μου. Έτσι λοιπόν εκτός από το να βάλεις τα καλά σου ρούχα και να εμφανιστείς μπροστά τους, γιατί πρέπει να το κάνεις αυτό για να τους τιμήσεις, είναι σαν να πηγαίνεις σε μια γιορτή φίλων, πρέπει και να φροντίζεις να γίνεσαι όλο και καλύτερος και όχι χειρότερος, εγώ είμαι λοιπόν μέσα σε αυτούς που μέσα στα χρόνια προσπαθώ με τη δουλειά μου, όχι μόνο στη φωνή μου αλλά και στη ψυχή μου κυρίως, να γίνομαι καλύτερη.


Πολλές συμμετοχές σε σάουντρακ σειρών, τι το προκάλεσε αυτό;

Νομίζω προχθές σκεφτόμουν γιατί μιλούσα με κάποιον για αυτό, ότι είμαι ο άνθρωπος που έχει τραγουδήσει για τα περισσότερα σίριαλ στη τηλεόραση. Είναι μια συνεργασία που είχαμε με την Μιρέλλα Παπαοικονόμου και με το Δημήτρη Παπαδήμητρίου όλα αυτά τα χρόνια, ήταν μια συνεργασία που ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που δημιουργούσαν συνεχώς πράγματα στην ελληνική τηλεόραση και μάλιστα το ποιοτικό κομμάτι της ελληνικής τηλεόρασης που πολύ μας αρέσει και πολύ μας λείπει.

Ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής σας είναι ο κύριος Παπαδημητρίου, τι σημαίνει αυτός ο άνθρωπος για εσάς;

Είναι ο άνθρωπος ο οποίος για μένα… είναι δύσκολο να βρεις έναν άνθρωπο να συμφωνεί σε όλα, εμείς συμφωνούμε πραγματικά σε όλα, σε ότι αφορά στη τέχνη, κάνουμε συζητήσεις δηλαδή που ο ένας συμπληρώνει τον άλλον στη συζήτηση, δε διαφωνούμε, είναι πολύ δύσκολο να διαφωνήσουμε για κάτι, είμαστε συνοδοιπόροι μέσα σε αυτό το δύσκολο δρόμο που λέγεται τέχνη που όσο και αν υπάρχουν δυσκολίες, οι δυσκολίες μας κάνουν όλο και πιο δυνατούς γιατί ο ένας παίρνει δύναμη από τον άλλο, ο ένας στηρίζει τον άλλον όποια και αν είναι η δυσκολία, αυτό είναι λοιπόν και για μένα, αυτό είναι ο ορισμός του συνοδοιπόρου, ο ορισμός του φίλου, ο ορισμός του συντρόφου μέσα στη ζωή.

Πόσο σημαντικοί είναι οι φίλοι στη ζωή σας;

Πάρα πολύ, δεν είναι ανάγκη να έχεις πολλούς, μακάρι να έχεις πολλούς εγώ έχω πάρα πολλούς, σήμερα είχα τριακόσιους εδώ (γέλια…) είναι πάρα πολλοί οι φίλοι μου απλώς δεν τους ξέρω προσωπικά, απ’ αυτούς που γνωρίζω προσωπικά είναι λίγοι, εκλεκτοί και ταξιδεύει η φιλία μας μέσα στα χρόνια.

Τι σας έκανε να τους ξεχωρίσετε και να τους επιλέξετε για φίλους σας;

Με επέλεξαν κιόλας, γιατί αυτό είναι το βασικό, το βασικό δεν είναι μόνο να επιλέξεις εσύ, για μένα το βασικό είναι να σε επιλέξουν, πολύ πιο βασικό και για μένα είναι μεγάλη τιμή που με επέλεξαν οι φίλοι μου και με επιλέγουν κάθε μέρα γιατί αυτή την επιλογή κάθε μέρα την κάνεις, μπορεί πολύ εύκολα να τη σταματήσεις τη φιλία, να πάψει να υπάρχει, να πάψεις να έχεις επαφή, εγώ ανθρώπους που μπορεί να μη βρεθούμε για ένα χρόνο αλλά είναι φίλοι μου και ξέρω ότι είναι εκεί και ξέρω ότι αν πάρω ένα τηλέφωνο και πω: ξέρεις έχω αυτό το πρόβλημα, θα τρέξουν.

Στα δύσκολα ή στα εύκολα φαίνονται οι φίλοι τελικά;

Και στα δύο, γιατί στα δύσκολα πρέπει να είναι εκεί και να σε βοηθήσουν και να κλάψεις πάνω στον ώμο τους αλλά και στα εύκολα πρέπει να είναι άνθρωποι που χαίρονται με τη χαρά σου, αυτό το λένε οι παλιοί, η μητέρα μου ας πούμε έλεγε ο φίλος είναι αυτός που χαίρεται με τη χαρά σου και όχι αυτός που σου συμπαραστέκεται στη λύπη σου, είναι πολύ σημαντικό.


Πριν από ένα χρονικό διάστημα τα μέσα ασχολήθηκαν με άσχημο τρόπο, με το προσωπικό κομμάτι σας, πως το αντιμετωπίζετε αυτό;

Δε μιλάω καθόλου για προσωπικά.

Ποια η σχέση σας με τη τεχνολογία, με τα κοινωνικά δίκτυα, με το ίντερνετ;

Πιστεύω ότι είναι ο νέος τρόπος για να επικοινωνείς όχι μόνο με τους νέους ανθρώπους αλλά και με τους πιο μεγάλους γιατί έχουν αρχίσει και εξοικειώνονται όλοι, εγώ δεν είμαι φοβερά εξοικειωμένη ζητάω πάντα βοήθεια αλλά προσπαθώ και μέσα σε αυτά κάτι να κάνω, πάντα μπουρδουκλώνομαι και μπερδεύομαι, κάποιον φίλο, κάποια φίλη παίρνω και με ξεμπερδεύει.

Παλιότερα είχατε εκμυστηρευτεί ότι ο μεγαλύτερος φόβος σας ήταν ο θάνατος

Νομίζω ότι πια δεν είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου, ο δικός μου θάνατος δεν είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου, ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι μην πεθάνουν αυτά που αγαπώ, αυτοί που αγαπώ και αυτά που αγαπώ, όχι μήπως πεθάνω εγώ.

Πως βιώνετε τη μητρότητα αυτό τον καιρό;

Πάρα πολύ ωραία, νομίζω ότι αυτό όποια μητέρα και αν ρωτήσετε το ίδιο θα σας πει.

Άλλαξαν σημαντικά πράγματα/προτεραιότητες στη ζωή σας;

Βέβαια, ήρθαν τα πάνω κάτω, όπως ότι αυτά που πίστευες ότι είναι πρώτα δεν είναι πια γιατί έρχεται ένας άνθρωπος και στα ανατρέπει όλα, σου λέει κάθε μέρα εγώ είμαι η προτεραιότητά σου και το χαίρεσαι κιόλας που το βάζεις προτεραιότητα.

Επόμενα σχέδια επαγγελματικά;

Πόσο επόμενα εδώ μιλάμε για τους δυο νέους κύκλους τραγουδιών που κάνουμε με το Μίκη Θεοδωράκη και δε μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο, ο «Επιβάτης» κυκλοφόρησε μόλις, βρίσκεται στην κορυφή των Charts αυτή τη στιγμή, έχοντας κυκλοφορήσει λίγες μέρες και το «Ραντάρ» πιστεύω το πολύ σε 2 με 3 μήνες θα έχει κυκλοφορήσει.

Η συνέντευξη δόθηκε τη Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014.Την ευχαριστώ θερμά για τη παραχώρηση της συνέντευξης. Brian.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

mu-si-co - Η μουσική είναι η ζωή μας!

Διαβάστε στο mu-si-co



Ta Panta Ola © All rights reserved 2014. Τα κείμενα που διαβάζετε στο Ta Panta Ola είναι προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας των αρθρογράφων και του Ta Panta Ola. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων με την προϋπόθεση τοποθέτησης ενεργού συνδέσμου (Link) αμέσως μετά το άρθρο.